Cena energii biernej na kolejny rok jest ustalana na podstawie przepisów zawartych w Rozporządzeniu Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 22 marca 2023 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego.
Zgodnie z tym rozporządzeniem, opłaty za ponadumowny pobór energii biernej są obliczane według określonych wzorów, które uwzględniają:
• Cenę referencyjną energii czynnej (Crk): Jest to średnia cena sprzedaży energii elektrycznej na rynku konkurencyjnym, ogłaszana przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.
• Krotność (k): Współczynnik określony w taryfie operatora systemu dystrybucyjnego, różniący się w zależności od grupy taryfowej.
• Umowny współczynnik mocy (tg φ0): Standardowo przyjmowany na poziomie 0,4, chyba że w umowie określono inaczej.
• Faktyczny współczynnik mocy (tg φ): Wyznaczany jako iloraz energii biernej do czynnej pobranej w danym okresie rozliczeniowym.
Energia bierna indukcyjna
Wysokość opłaty za ponadumowny pobór energii biernej indukcyjnej oblicza się według wzoru:
Ob = k × Crk × (√((1 + tg²φ) / (1 + tg²φ0)) – 1) × A
gdzie:
• Ob: Opłata za nadwyżkę energii biernej [zł]
• A: Energia czynna pobrana w danym okresie rozliczeniowym [kWh]
Energia bierna pojemnościowa
Dla energii biernej pojemnościowej opłata jest naliczana za każdą pobraną ilość tej energii, niezależnie od współczynnika mocy, według wzoru:
Ob = k × Crk × B
gdzie:
• B: Energia bierna pojemnościowa pobrana w okresie rozliczeniowym [kVArh]
W praktyce, operatorzy systemów dystrybucyjnych określają w swoich taryfach konkretne wartości współczynnika k oraz inne szczegółowe zasady naliczania opłat za energię bierną. Dlatego ceny energii biernej mogą się różnić w zależności od operatora i grupy taryfowej. Ostateczne stawki na kolejny rok są publikowane w taryfach operatorów po zatwierdzeniu przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.